Look7777777 – Culture Watch – 2008.06.29

Nie trzeba okaleczać człowieka, aby wytłumaczyć Wcielenie; należy tylko zrozumieć dynamizm istoty ludzkiej, która realizuje się, wychodząc z siebie; tylko w Bogu odnajdujemy samych siebie, naszą pełnię i skończoność. Tak widzimy, że nie ten, kto zamyka się w sobie, jest człowiekiem pełnym, lecz ten, kto otwiera się, który wychodzi od samego siebie, staje się kompletny i odnajduje samego siebie właśnie w Synu Bożym, odnajduje swoje prawdziwe człowieczeństwo.

Dla św. Maksyma wizja ta nie pozostaje spekulacją filozoficzną; jej realizację widzi on w konkretnym życiu Jezusa, przede wszystkim w dramacie Getsemani. W tym dramacie konania Jezusa, w lęku przed śmiercią, w przeciwstawieniu ludzkiej woli, by nie umierać, Bożej woli ofiarowania się aż do śmierci, w tym dramacie Getsemani spełnia się cały dramat ludzki, dramat naszego odkupienia. Św. Maksym powiada nam, a my wiemy, że to prawda: Adam (a Adamem jesteśmy my sami) myślał, że „nie” jest szczytem wolności. Tylko ten, kto może powiedzieć „nie”, będzie prawdziwie wolny; aby prawdziwie urzeczywistnić swoją wolność, człowiek musi mówić Bogu „nie”; tylko w ten sposób myśli, że stał się wreszcie sobą, że osiągnął szczyt wolności. Tendencję tę zawierała także ludzka natura Chrystusa, ale przezwyciężyła ją, ponieważ Jezus zobaczył, że nie negacja jest uwieńczeniem wolności. Szczytem wolności jest „tak”, zgodność z wolą Bożą. Tylko w „tak” człowiek staje się rzeczywiście sobą; tylko w wielkim otwarciu „tak”, w zjednoczeniu swej woli z wolą Bożą człowiek staje się niezmiernie otwarty, staje się „boski”. Być jak Bóg było pragnieniem Adama, to znaczy być całkowicie wolnym. Jednakże nie jest boski, nie jest w pełni wolnym człowiek, który zamyka się w sobie; jest nim, gdy wychodzi z siebie, w „tak” staje się wolny; a to jest dramat Getsemani: nie Moja wola, lecz Twoja. Tak, przemieniając wolę ludzką w wolę Bożą, rodzi się prawdziwy człowiek, w ten sposób jesteśmy odkupieni.

Benedykt XVI, Audiencja generalna: O św. Maksymie Wyznawcy oraz o prawdziwym znaczeniu tolerancji, wolności i dialogu, http://info.wiara.pl/wydruk.php?grupa=4&art=1214418849

_______

Of course I know that the Enemy [God] also wants to detach men from themselves, but in a different way. Remember always, that He really likes the little vermin, and sets an absurd value on the distinctness of every one of them. When He talks of their losing their selves, He only means abandoning the clamour of self-will; once they have done that, He really gives them back all their personality, and boasts (I am afraid, sincerely) that when they are wholly His they will be more themselves than ever.

Fragment of a letter from Screwtape to Wormwood. From C.S. Lewis, Screwtape Letters, 1942. Letter XIII.

_______

[Sherlock Holmes said:] “Thank you. I have no doubt I can get details from Forbes. The authorities are excellent at amassing facts, though they do not always use them to advantage. What a lovely thing a rose is!”

He walked past the couch to the open window and held up the drooping stalk of a moss-rose, looking down at the dainty blend of crimson and green. It was a new phase of his character to me, for I had never before seen him show any keen interest in natural objects.

“There is nothing in which deduction is so necessary as in religion,” said he, leaning with his back against the shutters. “It can be built up as an exact science by the reasoner. Our highest assurance of the goodness of Providence seems to me to rest in the flowers. All other things, our powers, our desires, our food, are all really necessary for our existence in the first instance. But this rose is an extra. Its smell and its colour are an embellishment of life, not a condition of it. It is only goodness which gives extras, and so I say again that we have much to hope from the flowers.”

Arthur Conan Doyle, The Memoirs of Sherlock Holmes, The Adventure of the Naval Treaty, http://www.ignisart.com/camdenhouse/canon/nava.htm

_______

I knew that high school was going to be a bit more rigorous than my education had previously been. I was going to delve deeper into science, into history, into theology, into philosophy. I was a little nervous about the challenges that would be presented, but I was scared stiff of losing the wonder.

I guess as Chesterton fans, we all have this passion for wonder. Like Chesterton, we see that the world is suffering not from 'lack of wonders, but from lack of wonder.' And I was afraid that digging into these subjects, turning them over, and analyzing them would make me lose my sense of wonder.

I've gone from being a timid little freshman to a smug senior, and I see how wrong I was. My education took away none of the excitement, none of the enthusiasm, none of the wonder. It increased it.

Just as Innocent Smith in Manalive courts and marries his wife again and again so he can rediscover his joy in her, his love for her; just as he robs his house so he can rediscover that his possessions are his; and just as he travels around the world to rediscover the immense beauty of going home again... I too rediscovered.

And the real joy is that there is so much more. College is somewhere in the near future, and though perhaps I'll be a bit of a timid freshman, adjusting to a new environment and place, not sure if I'm up to the challenge of such rigorous study... I know I won't be afraid of learning. Rather, I'm anxious for it.

I want to rediscover everything again and again, the way Innocent Smith did. And the more I rediscover everything, the more I rediscover God.

"Behold," He says, "I make all things new."

Mamselle Duroc, Rediscovery, http://chesterteens.blogspot.com/2008/06/rediscovery.html

_______

After celebrating Mass facing the Lord I can report these favorable effects from the priest's point of view:

1. I don't have to worry about where to look
2. I don't have to worry about what my face looks like
3. I can weep at the beauty and wonder of it all without concern
4. I can worship more freely and fully
5. I feel more at one with the people of God
6. I am on a journey to God with the people
7. I am not the focus of attention
8. The elevation of the host and the Ecce Agnus Dei have become more of a focus
9. I feel more part of the great tradition
10. I can't see who's not paying attention and feel I have to do something to get their attention back.

Fr. Dwight Longenecker, Good Things from Facing the Lord, http://gkupsidedown.blogspot.com/2008/04/good-things-from-facing-lord.html

_______

Dad continued to talk to the small girl, he engaged her in conversation on a constant basis. She was never bored and she clearly felt safe, loved, and important.

I never learned Dad’s name but his daughter was named Angela. I know because he used her name when talking to her. And everything she did was attentive teaching on his part. Not in a didactic way but in a supportive, nurturing way.

She was playing with a plastic animal. He showed how the tail on the animal allowed it to stand up on the table. It was gorilla like creature which stood on two legs. But with just two legs it was unstable. The tail allowed Angela to stand it up. Dad showed her how the leg gave the toy “stability.” “See, it’s stable now,” he explained.

The figure had two fingers held up in some way that I couldn’t really see from where I was. Dad asked Angela how many fingers the animal was holding up. She didn’t answer. He just explained that it had two fingers up. “Two is a number,” he said. “What is your number?” Angela said “four”. Dad said: “Four is how old you are. What is your number?” She again said “four”. No worries, Dad was patient. He repeated and Angela said something I couldn’t hear. I think she repeated her phone number. He smiled and told her that she was right.

Throughout this Angela cuddled up next to her father. Not once did he ignore her. Not once did he ask her to stop talking. It was total and complete attention.

I looked at the other family. The kids sat in the middle. They too played with toys but the adults with them paid them no mind. There was no conversation, no interaction, no touching. They were just people in the same room.

So many children today have parents who have not learned to be parents. Many still act like children themselves. To them children are not a blessing but a burden, an obligation. They want as little to do with them as possible -- they get in the way. They send them off to government prison camps for children, known as schools, where kids are warehoused more than educated. After school they pay as little attention as possible. They often have no idea where the kids are or what they are doing. And they don’t want to know.

There are parents who think that cash will be a good substitute for love, that a cell phone is a replacement for parental concern, the state schools can replace parental teaching. They think the television is ample “adult” supervision.

They don’t teach. They rarely love. They don’t talk to their children and when their children talk they don’t listen. They don’t ask questions as much as bark orders. Of course so many of these parents eventually ask themselves why their children are so messed up. The reality is that many kinds have a biological father and mother present but they don’t have parents.

Angela is different. She is a very lucky four-year-old. I find it hard to even list all the messages that she got from her father in the few minutes I witnessed them together.

She learned that she is important and loved. She learned things about stability and numbers and names of animals. She learned that she can accomplish things if she keeps trying. She learned that cleanliness is good. She got respect and thus learned respect. She got love and thus learned to love. Another thing she got, is something she won’t use for many years yet. She learned how to be parent herself.

CLS, Angela is a lucky girl, http://freestudents.blogspot.com/2008/06/angela-is-lucky-girl.html

_______

We all dislike abject poverty; but it might be another business if we began to discuss independent and dignified poverty. We all disapprove of prostitution; but we do not all approve of purity. The only way to discuss the social evil is to get at once to the social ideal. We can all see the national madness; but what is national sanity? I have called this book "What Is Wrong with the World?" and the upshot of the title can be easily and clearly stated. What is wrong is that we do not ask what is right.

Gilbert Keith Chesterton, What's Wrong With the World, Part One: The Homelessness of Man, Chapter I: The Medical Mistake, http://www.cse.dmu.ac.uk/~mward/gkc/books/whats_wrong.html

Look7777777 – Culture Watch – 2008.06.24

Polska to swoista kultura. To tęsknota za wolnością i dla wolności szacunek. To gotowość do obrony tej wolności za cenę życia. Polska to tradycja, tysiącletnia wierność chrześcijańskiej idei dobra. Polska to polski język i polski obyczaj. Polska to szlachetność i rycerskość.

Nie jest to zwykła, trywialna duma narodowa.

Polska nigdy nie wyhodowała rodzimych tyranów, polskość nigdy nie została upodlona dyktaturą ani totalitaryzmem na polskości wyrosłym.

Rdzenia polskości nigdy nie przeniknęły żądze deptania innych kultur ani narodowości.

Być może to przypadek, ale to właśnie Polska zachowała szlachetność.

Może sobie na to zasłużyliśmy, może nie – ale to właśnie nam się to udało.

Maciej Dudek, Czy Polska to państwo?, http://libertarianizm.wordpress.com/2007/06/29/czy-polska-to-polskie-panstwo/

_______

National borders are imaginary lines on a map that people are willing to kill and die to keep imagining.

I am not talking about natural physical boundaries like rivers and mountain ranges, or different zones like deserts or forests. These can make real differences in the needs of the people who live there. Those differences can be worked out through cooperation and compromise and trade. I am talking about lines on a map that cut through the natural zones and ignore natural boundaries. Lines that can force different cultures together or separate one culture. Lines that ignore realities of different needs and goals for the purpose of unifying under one authority people who might choose to form a culture of their own. This ignores the basic right of association.

Borders allow governments to control all the people who live inside the lines. It gives them an excuse to send people to their deaths against the people across the lines. Governments need a "them" to unite the people against in fear; borders empower that. Forcing people to get permission to cross those lines allows governments to keep prisoners and gather information on, and even physically search those who are allowed to cross. Borders are a great psychological tool for people control. I just don't buy into the propaganda.

Kent McManigal, National Borders, http://kentmcmanigal.blogspot.com/2008/11/national-borders.html

_______

I was still an atheist when my son was born. At some point when he was a baby the subject of talking to your kids about death came up, and it made me feel so depressed. How on earth can I ever break it to him?, I thought. Is there maybe some Barney episode that could handle this one for me, where he sits down with the kids and explains that everybody will die one day? Maybe he could incorporate a little song to soften the part about how there's no eternal soul or memory beyond the grave so you simply cease to exist. But then you just know that that nosy kid with the glasses is going to ask, "But Barney, doesn't that mean that my existence and all of human history is utterly meaningless?", and then Barney's going to do something like rhyme "abject despair" with "a fun day at the fair" to the tune of Pop Goes the Weasel and just annoy me further.

[Sarah said:] My kids love bugs to death... literally, and then don't understand why they won't play anymore. . . . If you describe it [death] as serious but natural, they'll receive it as serious but natural. If you're freaked out and sad, they'll be freaked out and sad.

Jennifer F., Talking to your kids about death, http://www.conversiondiary.com/2007/06/talking-to-your-kids-about-death.html

_______

The great challenge in ethical debating is possessing the leverage to radically extend people’s opinions about core moral issues. This is easier than it sounds, since a good philosopher does not change people’s minds, but rather just logically expands the principles they already accept.

Most people already consider violence and theft to be morally wrong. However, as morality gets more abstract, it gets harder and harder for people to maintain their consistency. I can’t even count the number of times people have agreed with me that “theft is wrong,” but who then instantly become baffled when I reply “therefore taxation is wrong.” It’s the same with the military. No one has any trouble with the equation: Man + murder = evil. Throw in one little inconsequential variable, however, and most people get very confused. Man + murder + green costume = ?zzttz¿¡[short circuit] um, national hero?

Our real challenge is to extend the moral principles everyone already accepts – thus if we lack a solid argument for the universality of those moral principles, we are unlikely to gain much ground. I believe that our lack of a compelling argument for universal principles is one reason we have made so little progress over the last century or so. If moral rules are accepted (i.e. murder = evil), but universal consistency is optional, we have no real leverage to change people’s thinking.

I truly believe that we must resist the short-term tactics of arguing only about politics and economics, and instead spend our energies hacking through the challenges of defining arguments for an objective and universal morality. If we can come to a rigorous, well-defined and well-understood theory of morality, then we will gain immense traction, and can finally begin to achieve the success that has hitherto eluded us. Without a doubt, my suggestions are far more strategic and tactical, but I think that it is very clear by now that our prior tactics have not succeeded. If we train ourselves in moral reasoning, and learn how to refute those who oppose universal ethics, rather than, say, merely arguing against the minimum wage, then we can really truly turn the tide of history and save not just libertarianism, but the world.

Stefan Molyneux, Universal Morality: A Proposition, http://freedomain.blogspot.com/2007/01/universal-morality-proposition.html

_______

Osobiście byłem wierzącym od lat dziecięcych, nie znając problemów apologetycznych. Zacząłem je studiować dopiero w 25 roku życia. Wydaje mi się – o ile dobrze pamiętam te dawne czasy – że samej wiary we mnie to studium nie wzmocniło, gdyż ona tkwiła korzeniami gdzie indziej, ale doznałem bardzo dużo radości dowiadując się, na jak bardzo solidnych racjonalnych fundamentach się opieramy. Jest wielką radością dla katolika świadomość, że wiara jego jest rozumna, że jest w pełni uzasadniona nie tylko wobec Boga i własnego sumienia, ale i wobec całej ludzkości.

Trudno uwierzyć, by naprawdę miłował Boga ten, kto nie ma dla Niego czasu. Każda dziewczyna, nawet bardzo zapracowana, znajdzie czas, by spotkać się ze swoim chłopcem, znajdzie czas, bo uważa to za rzecz ważną. Jeżeliby nie znalazła czasu, on słusznie wątpić będzie o jej miłości. Człowiek znajdzie czas na to, co jest dla niego naprawdę ważne. Jeżeli więc nie znajdzie czasu na modlitwę, to niezawodnie świadczy to o błędnej hierarchii wartości, jaką posiadamy.

W krzyżu nie jest najważniejsze cierpienie, lecz wypełnienie Woli Bożej aż do końca. Chrystus w Ogrójcu nie prosił Ojca o mękę. Wręcz przeciwnie, o jej odsunięcie, jeśli to możliwe. My chrześcijanie też powinniśmy być nastawieni nie na cierpienie, ale na spełnienie Woli Bożej do końca, choćby przez ból, jeśli to konieczne.

Kto chce więc wychować chrześcijanina, musi przede wszystkim to zapewnić, aby ten człowiek się modlił. Jak nie można kształtować żelaza wyjętego z ognia i ostygłego, tak i duszy wyjętej z atmosfery modlitwy nie da się formować, bo ma ona w sobie wewnętrzne stwardnienie pychy, na które prócz modlitwy nie ma innego lekarstwa. Gdy człowiek się modli, coś się w nim zmienia, nawet gdy on sam o tym nie wie.

Nie jest prawdziwe to modne porzekadło – nie ma cudów – bo właśnie cuda są, ale widoczne tylko dla tych, którzy umieją patrzeć z wiarą na zwyczajne z pozoru sprawy.

Św. Jakub Apostoł mówi, że to jest tak bardzo trudna rzecz, że żaden człowiek nie potrafi języka ujarzmić. Tylko Bóg może człowiekowi dać tę moc. Bo nie o to chodzi, żeby człowiek nie mówił, ale żeby mówił to, co trzeba, jak trzeba i ile trzeba.

Piotr Rostworowski OSB/Er. Cam., Myśli wyszukane, http://www.kameduli.pl/mysli.php

_______

Bank centralny „kreuje” pieniądz z niczego, po czym „pożycza” wykreowany w ten sposób pieniądz bankom komercyjnym, które z kolei udzielają kredytów zabezpieczonych hipotecznie. Dowodem praktykowania tego procederu jest inflacja, która w Polsce, w okresie od stycznia do października 2006 r. wyniosła 1,6 proc. Akurat nie jest to dużo, ale jeśli zestawimy to z rozmiarem PKB w 2006 r. (976 mld zł), to znaczy, że bank centralny mógł metodą wypłukiwania złota z powietrza wykreować ponad 15 mld zł.. To akurat tylko o 5 mld zł więcej od sumy hipotecznych kredytów mieszkaniowych udzielonych w III kwartale bieżącego roku (10,8 mld zł). Mamy tedy do czynienia z „nadpłynnością”, zarządzaną przez stosunkowo nielicznych dysponentów. Najwidoczniej musieli oni ostatnio nabrać wątpliwości, czy ta gotówka wkrótce będzie cokolwiek warta, skoro gołym okiem widać, że próbują pozbyć się jej jak najszybciej, lokując ją w nieruchomościach. Tylko w ten sposób bowiem można wytłumaczyć gwałtowny wzrost cen w tej branży. W ten oto sposób banki i instytucje finansowe stają się właścicielami całych miast i całych krajów za pieniądze, które rządy odebrały obywatelom tych miast, czy krajów, albo banki centralne w zmowie z rządami „wykreowały”.

Stanisław Michalkiewicz, Dach nad głową, http://www.kapitalizm.republika.pl/michal15.html

_______

[Gilbert Keith Chesterton said:] “The free man owns himself. He can damage himself with either eating or drinking; he can ruin himself with gambling. If he does he is certainly a damn fool, and he might possibly be a damned soul; but if he may not, he is not a free man any more than a dog.”

TheAnchoress, Chesterton & Lewis warn against tyranny, http://theanchoressonline.com/2008/06/03/chesterton-lewis-warn-against-tyranny/

Look7777777 – Culture Watch – 2008.06.19

Pierwsza pigułka antykoncepcyjna znalazła się w sprzedaży w roku 1960. [...] Sprawą musiał zająć się Kościół katolicki. W 1963 r. Jan XXIII powołał komisję ekspertów, która miała przygotować materiały, umożliwiające zajęcie przez Kościół jasnego stanowiska.

Po śmierci Jana XXIII trudne zadanie katolickiej oceny antykoncepcji spadło na Pawła VI. Nowy papież poszerzył skład specjalnej komisji. Znaleźli się w niej eksperci w dziedzinie biologii, medycyny, seksuologii, demografii, teolodzy oraz pary małżeńskie. Jej prace budziły ogromne zainteresowanie. Działała pod presją mediów. W atmosferze, jaka wówczas panowała, mało kto zdziwił się, że po kilku latach pracy większość członków papieskiej komisji zarekomendowała Pawłowi VI uznanie metod antykoncepcyjnych za godziwe i moralnie dozwolone w małżeństwie (przynajmniej w pewnych sytuacjach i pod określonymi warunkami). Znacznie mniejsza grupa ekspertów odrzucała możliwość jakichkolwiek zmian w nauczaniu Kościoła na ten temat.

Paweł VI ogłosił jednak encyklikę całkowicie sprzeczną ze stanowiskiem większości członków papieskiej komisji, a wyniki jej prac nazwał w swym dokumencie niepewnymi i niemożliwymi do uznania za definitywne. Dlaczego? Zdaniem historyków, na postawę papieża wpłynęły dwa dokumenty. Jeden to tzw. memorandum z Ulm z roku 1967. Grupa lekarzy zwraca w nim uwagę, że przynajmniej część środków antykoncepcyjnych zabija dzieci w łonach matek. W powszechnym zachwycie środkami antykoncepcyjnym była to dla większości wiedza zupełnie nowa. O wiele większe znaczenie przypisuje się drugiemu dokumentowi, tzw. memoriałowi krakowskiemu. Opracowała go grupa polskich specjalistów z inicjatywy kard. Karola Wojtyły. Jednym z twórców tego dokumentu jest o. Karol Meissner OSB. O. Meissner wyjaśnia, że kard. Wojtyła postanowił opracować osobny dokument dla papieża, ponieważ mimo zaproszenia nie mógł wziąć udziału w prowadzonych w Rzymie pracach (najprawdopodobniej chodziło o problemy z paszportem). Chciał jednak przedstawić Ojcu Świętemu swoje stanowisko.

Tak zwany zespół krakowski powstał w roku 1966, gdy znana była duża część wniosków, do jakich doszła papieska komisja. Zdaniem o. Meissnera, Paweł VI wiedział o inicjatywie metropolity krakowskiego. „Jakie jest prawo Boże, to ja wiem, dajcie mi argumenty” – tak papież miał mówić m. in. do kard. Wojtyły.

ks. Artur Stopka, Zatrzymany pochód pigułki, http://goscniedzielny.wiara.pl/?grupa=6&art=1211525901&dzi=1104785534&idnumeru=1211521995

_______

Najnowsza powieść Cory’ego Doctorowa – „Little Brother” – już czwarty tydzień utrzymuje się w czołówce bestsellerów New York Timesa. Nieźle, jak na książkę, którą każdy może sobie pobrać za darmo w 20 formatach (np. dla iPhone, ale również jako uniksowy plik .info). Właśnie ruszyły dodruki wydania w twardej okładce, więc Tor Books zrobiło zapewne na tym tytule poważne pieniądze. Całkiem nieźle, jak na firmę, która programowo unika DRM.

[Cory Doctorow napisał:] „[...] nie uważam ebooków za substytuty książek. Nie chodzi o to, że współczesne monitory nie nadają się do czytania – ludzie mnie podobni spędzają większość czasu na czytaniu tekstu w Internecie. Większy stopień zaawansowania w informatyce pociąga za sobą jednak niskie prawdopodobieństwo zapoznawania się z dłuższymi tekstami w sieci, a to dlatego że tacy ludzie robią na swoich komputerach więcej, niż inni. Mają w tle uruchomione komunikatory, programy do poczty elektronicznej, przeglądarki, gry, korzystają z własnej biblioteki muzycznej. Im więcej rzeczy robi się na komputerze, tym większe prawdopodobieństwo, że w przeciągu pięciu czy siedmiu minut pojawi się, coś, co odciągnie nas od czytania. To właśnie dlatego komputery wyjątkowo nie nadają się do czytania dłuższych form literackich – no chyba że ma się stalową samodyscyplinę mnicha.

To dobra wiadomość dla pisarzy, bo to oznacza że ebooki tak naprawdę stanowią zachętę do kupienia wersji drukowanej (która jest tania, łatwa do zdobycia i jakże prosta w obsłudze). Elektroniczna postać książki pozwala zapoznanie się z tekstem na tyle, żeby zdecydować się (lub nie) na zakup.

Kopiowanie to naturalna czynność. Tak właśnie zdobywamy wiedzę (kopiujemy ją od rodziców, od otaczających nas ludzi). Moja pierwsza opowieść, powstała gdy miałem 6 lat, była po prostu remiksem Gwiezdnych Wojen, które dopiero co obejrzałem w kinie. Dziś, gdy Internet – ta największa maszyna kopiująca – jest już właściwie wszędzie, ten tkwiący w nas instynkt będzie tylko narastał. Nie dałbym rady powstrzymać moich czytelników przed kopiowaniem a gdybym próbował, okazałbym się hipokrytą. W wieku 17 lat robiłem składanki na taśmach audio, kserowałem komiksy i generalnie kopiowałem wszystko, co mi wpadło w ręce. Gdybym wtedy miał dostęp do Internetu, kopiowałbym na jeszcze większą skalę.”

Maciej Chojnacki, „Little Brother” czwarty tydzień na liście bestsellerów NYT, http://bytowisko.pl/?p=1084

_______

British police said they will not apologize to two Christian preachers who were threatened with arrest by a Muslim police officer for preaching Christianity in Muslim communities in the city of Birmingham.

. . . the incident occurred last February when Christian ministers Arthur Cunningham and Joseph Abraham were handing out leaflets and speaking with four Muslim youths about Christianity in Birmingham. Naeem Naguthney, a Muslim police community support officer told them to cease-and-desist from preaching to Muslims and threatened to charge them with a “hate crime.”

“He said we were in a Muslim area and were not allowed to spread our Christian message,” Cunningham told the Telegraph. “He said we were committing a hate crime by telling the youths to leave Islam and said that he was going to take us to the police station.”

Police threaten Christians for preaching in Muslim communities in Britain, http://www.catholicnewsagency.com/new.php?n=12842

_______

If you work through the existing structures you are going to be corrupted. By working through political system that poisons the atmosphere, even the progressive organizations, you can see it even now in the US, where people on the “Left” are all caught in the electoral campaign and get into fierce arguments about should we support this third party candidate or that third party candidate. This is a sort of little piece of evidence that suggests that when you get into working through electoral politics you begin to corrupt your ideals. So I think a way to behave is to think not in terms of representative government, not in terms of voting, not in terms of electoral politics, but thinking in terms of organizing social movements, organizing in the work place, organizing in the neighborhood, organizing collectives that can become strong enough to eventually take over – first to become strong enough to resist what has been done to them by authority, and second, later, to become strong enough to actually take over the institutions.

One of the problems with dealing with anarchism is that there are many people whose ideas are anarchist, but who do not necessarily call themselves anarchists. The word was first used by Proudhon in the middle of the 19th century, but actually there were anarchist ideas that proceeded Proudhon, those in Europe and also in the United States. For instance, there are some ideas of Thomas Paine, who was not an anarchist, who would not call himself an anarchist, but he was suspicious of government. Also Henry David Thoreau. He does not know the word anarchism, and does not use the word anarchism, but Thoreau’s ideas are very close to anarchism. He is very hostile to all forms of government. If we trace origins of anarchism in the United States, then probably Thoreau is the closest you can come to an early American anarchist.

No doubt that anarchist ideas are frightening to those in power. People in power can tolerate liberal ideas. They can tolerate ideas that call for reforms, but they cannot tolerate the idea that there will be no state, no central authority. So it is very important for them to ridicule the idea of anarchism to create this impression of anarchism as violent and chaotic.

I would say, as far as means go, the idea of direct action against the evil that you want to overcome is a kind of common denominator for anarchist ideas, anarchist movements. I still think one of the most important principles of anarchism is that you cannot separate means and ends. And that is, if your end is egalitarian society you have to use egalitarian means, if your end is non-violent society without war, you cannot use war to achieve your end. I think anarchism requires means and ends to be in line with one another. I think this is in fact one of the distinguishing characteristics of anarchism.

I think our first step is to organize ourselves and protest against existing order – against war, against economic and sexual exploitation, against racism, etc. But to organize ourselves in such a way that means correspond to the ends, and to organize ourselves in such a way as to create kind of human relationship that should exist in future society. That would mean to organize ourselves without centralized authority, without charismatic leader, in a way that represents in miniature the ideal of the future egalitarian society. So that even if you don’t win some victory tomorrow or next year in the meantime you have created a model. You have acted out how future society should be and you created immediate satisfaction, even if you have not achieved your ultimate goal.

Rebels Against Tyranny, An Interview with Howard Zinn on Anarchism, http://counterpunch.org/vodovnik05122008.html

_______

St. Brigid’s Famine era church, located in the East Village of Manhattan and built by Irish immigrants in the mid-1800s, has been saved from the wrecking ball by an anonymous $20 million donation.

The church . . . had been earmarked for demolition since July 2006 when the Archdiocese sent in a wrecking crew with the intention of tearing it down so they could sell the property.

It was only when local residents got involved that a clause was discovered for unsafe working conditions stopping the demolition in its tracks, but not before smashing the sacred stained glass windows bearing the names of several Irish immigrants.

April Drew, Church Saved from Destruction, http://www.irishabroad.com/news/irish-voice/news/Articles/st-brigids-church290508.aspx

_______

Dopiero Kepler pokumał, że planety zasuwają po elipsach.

Przed Keplerem [...] goście zakładali, że ciała niebieskie poruszają się po torach w kształcie kół, bo koła są doskonałe, łatwo się je liczy, no i w ogóle są jakieś takie, jakie powinny być. Natomiast elipsy są krzywe, nieładne, pospolite takie zupełnie i w ogóle kto to widział, żeby ciała niebieskie krążyły po elipsach.

No, ale krążą po elipsach. Może to za bardzo ładne nie jest, ale jest prawdziwe.

Socjalizm to jest taka właśnie astronomia na kółkach. Goście sobie wymyślają, jak powinno być, i tak robią, żeby było, jak wymyślili. A jak się obliczenia nie zgadzają, to dodają kolejne epicykle i ekscentryki. I tak dodają i dodają i coraz więcej tych kółek, a każde takie kółko kosztuje.

Wyrus, Astronomia na kółkach, http://tekstowisko.blogspot.com/2007/10/astronomia-na-kkach.html

_______

Deus Ex Radio Interview, Philippe Tapon talks with Sheldon Pacotti, http://www.sheldonpacotti.com/games/KFJCdx20011104.mp3

Look7777777 – Culture Watch – 2008.06.14

[Czy Ojciec myśli o moim pokoleniu, młodzieży XXI wieku, że jest zepsute?] Wiele w tym, co mówimy, zależy od rozumienia znaczenia poszczególnych wyrazów. Co znaczy wyraz zepsuci? Czy oddaje on rzeczywistą, obecną sytuację młodego człowieka? Czy sprawiedliwą jest rzeczą wypowiadanie zdań ogólnych tam, gdzie rzeczywistość odnosić się może ewentualnie do wypadków szczególnych?

Powstaje pytanie: czy jakoś można się zaszczepić przeciw niekorzystnym skutkom [...] patologii cywilizacyjnych? Myślę, że trzeba tu uruchomić śpiące nieraz myślenie. Trzeba sobie stawiać pytania. Po pierwsze: jaki obraz człowieka przedstawia mi dany obraz czy program? Czy ten obraz mogę zaakceptować? Czy cieszyłbym się, by moi rodzice byli tacy, jak na danym obrazie? Czy mógłbym ze spokojem sumienia ten obraz proponować moim dzieciom? Czy moje dzieci mogłyby być dumne ze mnie, gdybym to ja był przedstawiony na tym obrazie? Takie myślenie nazywam rodzinnością myślenia. Po wtóre: jaką hierarchię wartości proponuje mi dany obraz (program)? Jaką wartość proponuje jako wartość najwyższą? Czy mogę się pod tą hierarchią wartości podpisać? Dlaczego? Co z tego wyniknie w moim życiu? I po trzecie: jaki wpływ ma dany obraz (program) na moje dalsze życie? Jakie cele stawiam sobie w moim życiu? W odpowiedzi na to pytanie powinienem uwzględnić perspektywę dłuższego życia, a także chwili, w której wszystkie moje wybory życiowe zostaną zweryfikowane, to znaczy chwilę zakończenia tego życia.

Są ludzie, dla których rzeczywistość seksualna stanowi tylko źródło przeżyć nie mających żadnego sensu. Są to ludzie po prostu ogromnie biedni. A jeszcze biedniejsze są ich dzieci. Z psychologicznego punktu widzenia (nie mówię teraz o wymiarze moralnym) nie jest problemem „pierwszy raz”. Problemem jest życie. Dziewczyna nigdy nie zapomina o „pierwszym razie”. Zawsze będzie on tkwił w jej emocjonalnej pamięci i będzie – niestety – wywierał wpływ na całe życie, również małżeńskie. Dla chłopaka rzeczywistym problemem jest uzależnienie od doznania seksualnego i – w związku z tym – traktowanie kobiety, dziewczyny czy żony, służebnie względem własnych potrzeb. To jest rzeczywista bieda wielu, wielu małżeństw. Jakże bym życzył przyszłym mężom i żonom, by takie doświadczenia nie były ich udziałem!

[...] sama przyjemność nie ma wartości moralnej. Wartość moralną ma czyn, któremu przyjemność towarzyszy. Jeżeli czyn jest dobry, to przyjemność jest dobra, jeśli czyn jest zły, to przyjemność jest zła.

Dziecko, które ma obowiązek obdarzania rodziców czcią, ma prawo do tego, by rodzice kształtowali głęboką więź wzajemnej miłości i oddania. Ma także prawo do tego, by rodzice nie traktowali dziecka jako wroga. A tak, niestety, traktują swoje dzieci rodzice, uciekający się do antykoncepcji. Nie można prawdziwie kochać dzieci, których możliwe rodzeństwo traktuje się jako zagrożenie! Młode pokolenie, wychowane w atmosferze antykoncepcji, jest nośnikiem głębokiego przekonania o bezsensie życia i o swojej niepotrzebności. W takich warunkach łatwo o skrzywienie uczuciowości związanej z życiem płciowym. Wszakże – właśnie ze względu na to, że to jest problem wychowania, każdemu, kto tego chce, można pomóc. Z drugiej strony, człowiek źle wychowany nie jest bezradny wobec nieprawidłowych zachowań. Możemy przecież podjąć trud samowychowania. Jesteśmy istotami wolnymi i rozumnymi. Jeżeli ktoś na skutek wadliwego wychowania nauczył się mlaskać przy jedzeniu, nie powinien tłumaczyć swego niekulturalnego zachowania tym, że się takim urodził.

Zainwestować w życie, Wywiad z o. Karolem Meissnerem OSB, http://katolik.pl/index1.php?st=artykuly&id=713

_______

What kind of theory of the world insists that houses and stocks always go up in price, whereas gas and grain prices always go down? That doesn't really make sense. A price is not set by natural law, nor are price movements intended to follow a preset pattern like the movements of stars. Prices are nothing but exchange ratios — points of agreement between buyer and seller. They reflect many factors, none of them fixed parts of the universe.

I recall once dickering with one of those insufferable car salesmen. I had my eye on some car and I said I couldn't afford it. He asked me how much I wanted to pay for this car. I said $0. He looked at me like I was crazy, but I was only telling the truth. I added that I know how much he wanted me to pay: a trillion dollars. And he reluctantly agreed. So how do the person who wants to pay $0 and the person who wants to get a trillion come to agreement? You find some meeting point in between, the point at which the car is worth more to me than the money I will give for it, and the money I will give for the car is worth more to him than the car. The resulting terms are called the price.

Jeffrey A. Tucker, What Are Just Prices?, http://www.mises.org/story/2976

_______

Red. Tomasz Wołek po bankructwie „Życia Warszawy” i „Życia” znalazł cichą przystań w stacji telewizyjnej TV-5 w charakterze dyrektora, czy może tylko kierownika literackiego. Nie sądzę, by było to zajęcie męczące, bo stacja ta puszcza głównie filmy pornograficzne, ale pewnie dlatego red. Wołek doszlusował do grona autorytetów moralnych. Podobnie jak w stadzie kur, gdzie występuje tzw. kolejność dziobania, w stadzie autorytetów moralnych również obowiązuje ścisła hierarchia. Zatem do dziobania w pierwszej kolejności uprawnione są takie osobistości, jak „drogi Bronisław”, czy red. Michnik. W drugiej – dajmy na to Władysław Bartoszewski, Tadeusz Mazowiecki, czy Ekscelencja metropolita lubelski. Dopiero po nich przychodzi kolej na „proroków mniejszych” – bo taka rangę ma chyba red. Żakowski i wreszcie – na adeptów w rodzaju red. Tomasza Wołka. Nie muszę dodawać, że w zamian za dopuszczenie do konfidencji tacy adepci muszą się nauwijać, dziobiąc według stołecznych życzeń.

Jak wiadomo, przed sformalizowaniem Anschlussu Polski do Unii Europejskiej, przygotowania do utworzenia w Polsce „Żywej Cerkwi” wchodzą w fazę decydującą. Kręcący Unią Europejską marksiści pragną bowiem zastąpić Kościół katolicki właśnie „Żywą Cerkwią” – rodzajem organizacji pozarządowej zajmującej się działalnością socjalno-rozrywkową, oczywiście bez jakichkolwiek pretensji do przywództwa moralnego, ani tym bardziej – politycznego.

Stanisław Michalkiewicz, Powtórka z Ezopa, http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=401

_______

I consider myself a left-libertarian. To avoid any confusion over what this may imply, I fully support private property, voluntary exchange, money, rent, employment, and so on (or more strictly speaking, I don't advocate their abolition). And I completely oppose the state. I advocate a free market in everything, from clothing and shelter to defense and arbitration.

All libertarians, particularly market anarchists, oppose the power of the state. A lot of emphasis is placed on the power of the state and how it effects society. However, in my understanding, while the left-libertarian joins their comrades in opposing the state, they oppose the concentration of power and centralization in general. This includes the concentration or centralization of so-called "private power". While cookie-cutter anarcho-capitalists make brilliant arguments against state power, they tend to specialize so much in doing so that they may neglect the problems with the concentration of "private" power. Their libertarianism is "thin" in the sense that it is restricted to anti-statism.

The left-libertarian does not think that the results of a free market would mirror current economic conditions by any stretch of the imagination. Left-libertarians may tend to think that free competition would function as a check on the general size of economic organizations, and therefore draconian large businesses simply couldn't survive or exist. They may also be tolerant of or more open to possible "socialistic" experiments within a free market, or advocate a signficant increase in self-employment over standard wage-employment.

The left-libertarian has a much greater degree of tolerance for "socialistic" forms of organization so long as they are voluntary, while the right-libertarian considers all "socialistic" forms of organization to be inherently involuntary.

To the left-libertarian, their philosophy derives from and grew out of the old libertarian left (the mutualists, the individualist anarchists, the voluntaryists, etc.) and wouldn't exist without them. The left-libertarian sees market anarchism as having grown out of old non-state socialist traditions and is likely to see ideas such as mutualism as not really being that far off from their own position in the grand scheme of things.

The left-libertarian is much more likely to be opposed to the political process and consequentially they may not vote, argue against running for office and regularly denounce the libertarian party and reformism. The left-libertarian is a radical and a revolutionary.

Brainpolice, Left-Libertarianism, http://mises.org/Community/blogs/brainpolice/archive/2008/05/26/left-libertarianism.aspx

_______

Rob Costlow, Woods Of Chaos, 2005
http://www.jamendo.com/en/album/888

_______

Under law, during a national emergency, FEMA and its parent organization, the Department of Homeland Security, would be empowered to seize private and public property, all forms of transport, and all food supplies. The agency could dispatch military commanders to run state and local governments, and it could order the arrest of citizens without a warrant, holding them without trial for as long as the acting government deems necessary.

According to the [Wall Street] Journal, the government can now electronically monitor "huge volumes of records of domestic e-mails and Internet searches, as well as bank transfers, credit card transactions, travel, and telephone records." Authorities employ "sophisticated software programs" to sift through the data, searching for "suspicious patterns."

If previous FEMA and FBI lists are any indication, the Main Core database includes dissidents and activists of various stripes, political and tax protesters, lawyers and professors, publishers and journalists, gun owners, illegal aliens, foreign nationals, and a great many other harmless, average people.

Christopher Ketcham, The Last Roundup, http://www.radaronline.com/from-the-magazine/2008/05/government_surveillance_homeland_security_main_core_01-print.php

_______

INFORMED GUARD
Executive Order 10990. It lets us take over all modes of transportation.

NEW GUARD
FEMA can do that?

INFORMED GUARD
If the President declares an emergency. Executive Order 10995. We can take over the media.

NEW GUARD
All of it?

INFORMED GUARD
Any at all. Executive Order 10997. We can take command of natural resources.

NEW GUARD
So it's all legal.

INFORMED GUARD
The National Security Act also falls under our umbrella. And the Defense Production Act. If he plays his cards right, Walton Simons can pull off a bloodless coup.

NEW GUARD
All the better. Then we don't have to fight.

INFORMED GUARD
Exactly.

A conversation between two guards on PRCS Wall Cloud, a freighter docked at the Brooklyn Naval Shipyards. From Deus Ex, a computer game released in 2000.

Look7777777 – Culture Watch – 2008.06.09

Maryja uczy dyskrecji. Przez wiele lat wie, kim jest Jezus, ale nikomu nic nie mówi. To jest dla rodziców bardzo ważne, bo dzieci często nie rozmawiają z rodzicami właśnie dlatego, że rodzice nie są dyskretni. Dziecko coś powie matce, matka zaraz idzie do sąsiadki: a moja Zosia to mi powiedziała to i to. No i dziecko się czuje zdradzone.

Istotą powołania są zadania do spełnienia w Bożym planie zbawienia. Maryja jest świadoma powołania Jezusa, wie kim jest i jakie jest Jego zadanie, to zadanie szanuje. Rodzice powinni też szanować powołanie swoich dzieci i towarzyszyć im. Trzeba być bardzo ostrożnym w ingerowaniu w życie dziecka. Dziecko oczywiście potrzebuje rodziców, jednak ono się rozwija, życie jest procesem. Dziecko po urodzeniu wszystkiego potrzebuje. Jest „wszystko biorące”, natomiast w miarę jak dorasta winno się uczyć dawać. Rodzice są „wszystko dający”. Pytanie, kiedy dać dziecku wolność jest pytaniem podstępnym, bo używania wolności należy się uczyć. Z wolnością nieodłącznie powiązana jest odpowiedzialność.

Co mi dał ojciec? Jedną komórkę ze swojego ciała. Co mi dała matka? Jedną komórkę ze swojego ciała. To naprawdę nie jest dużo, ale gdyby nie te dwie komórki, które się połączyły, Pan Bóg nie stworzyłby mojej nieśmiertelnej duszy. Rodzice są współpracownikami Boga w stworzeniu człowieka. Zauważył ktoś, że tego diabeł zazdrości człowiekowi, on nie może przekazać życia, dlatego nienawidzi małżeństwa i przekazywania życia. Ale przekazanie życia rodzi też obowiązek wychowania.

[A co jest naprawdę dobre?] To, co sprawia, że stajemy się lepsi. Przecież jest to niezwykła rzeczywistość, że wszyscy chcemy być lepsi. Wiemy doskonale, że to jest trudne. Ale to jest wspaniałe. Osiągnięcie czegoś wartościowego w życiu jest wspaniałym trudem. Daje wiele radości.

W wychowaniu religijnym ważne są trzy rzeczy, o których trzeba od początku dzieciom mówić. To są trzy rzeczywistości, których nie ma w żadnej innej religii na świecie, które wyróżniają naszą religię. Pierwsza – Bóg jest miłością. To znaczy miłuje nas i zaprasza do miłowania. Niestety żyjemy w świecie, w którym bardzo wiele dzieci czuje się niekochanych. Ludzie nie chcą mieć dzieci i dzieci zdają sobie z tego sprawę. A tymczasem Bóg nas naprawdę kocha zawsze. Druga rzeczywistość, o której powinniśmy pamiętać, to obietnica życia wiecznego. Jest ona „zapieczętowana” naszymi wyborami. Pan Jezus mówi: „jeśli chcesz”. Trzecia rzeczywistość – nieobecna nigdzie poza religią objawioną – to nieustanne pochylanie się Pana Boga nad nami z gotowością odpuszczenia nam grzechów, o ile wyciągniemy do niego ręce.

Nauczycielka dyskrecji, Rozmowa z o. Karolem Meissnerem OSB, http://www.mateusz.pl/donbosco/0805-1.htm

_______

If it is true, as Jean Renoir said, that a director makes only one movie, then Michael Mann makes the one I don’t just want to watch, it’s the one I want to live in. Perhaps you have seen it: It is the story of the night and the city and the men who inhabit it — professionals to the core who operate on instinct, sometimes living inside the law, but more often indifferent to it. They will meet on rooftops or in desolate industrial expanses to suss out the terrain, plotting their next move, while the low rumble of an electric guitar sounds in the distance. Inevitably, there will come a woman, and with her the momentary illusion of a “normal” life.

. . . what is powerful and moving in Mann’s work (and, admittedly, rather hard to describe) is the way that style — which is to say everything that is in the frame, from the costumes to the locations to the movement of the camera itself — seems to grow out of the characters, to be expressive of something, as opposed to the vacant prettifications of Adrian Lyne or Tony Scott. I am talking about the way, in Manhunter, that the sensual caress of a blind woman’s hand against the skin of an anesthetized tiger tells us more about that woman than any dialogue possibly could; how, in Heat (1995), the flashing lights of an airport runway become a desperate, Gatsbyesque beacon; or how, in The Insider, an elaborate hotel-room mural manifests the escapist dream of the beleaguered whistleblower Jeffrey Wigand (Russell Crowe). These are images as abstract and epochal as anything in Kubrick's 2001.

[Michael Mann said:] “I met these guys who were doing undercover work where they’re inside for six, seven, eight months — really heavy-duty stuff with very dangerous people. I’d say to them: ‘What’s the high? What are you doing this for? You’re making $100,000 a year, so it’s not about the money. It’s not to serve and protect really. I mean, of course you’re a moral person and these vicious crimes against these innocent people offend you deeply — but that’s not why you’re doing it. And this one guy says, ‘Well, when I’m there and I’m talking to some guy about how I’m going to sling this dope here and this dope there, and then we’re going to move the money from A to B and B to C and C to D and it’s going to all wind up with him owning a shopping center in Berlin, and his eyes are wide and I’m putting it down and he’s buying it and I’m scoring — man, there’s nothing like that!’ Guess what? That’s Al Pacino on a stage! That’s performance! That’s theater for real.”

Scott Foundas, A Mann’s Man’s World, http://www.laweekly.com/news/features/a-manns-mans-world/14073/

_______

Fail to pay your taxes? You will be killed.

Consume a proscribed substance? Death awaits you.

Neglect or ignore some trivial regulation? Murder is your fate.

“Oh come now,” they will cry, “the government doesn’t kill people for not paying their taxes!” In general this is true. In general people are compliant, whether out of worship or fear. But as situations escalate from non-compliance to the State’s demand for enforcement, be sure that the blade remains ready to plunge into the belly of the scofflaw.

Mike Gogulski, The penalty is always death, http://www.nostate.com/116/the-penalty-is-always-death/

_______

Na przestrzeni [...] [tysięcy lat], w konkurencji z kamykami, muszlami, bydłem, wampumami, woreczkami soli, czy w końcu innymi metalami, złoto udowodniło, że jest idealnym środkiem płatniczym i jednostką wartości w jednym.

Jest rzadkie i trudne do znalezienia – a przez to cenne, nie jest konsumowane w żaden sposób – prawie całe złoto kiedykolwiek wydobyte jest wciąż z nami, nie psuje się, nie gnije, nie rdzewieje – łatwe do przechowywania latami. Daje się dzielić na dowolnie małe kawałki, w odróżnieniu od np. diamentów. A w sumie – trzyma wartość.

Rzecz którą staram się uwypuklić jest następująca – tak jak ściągnięcie uzdy osadza rozpędzonego Debeta w miejscu, tak samo złoto przez wieki osadzało w miejscu rozgorączkowane ręce i ambicje, naprzód książąt i królów, potem prezydentów i bankierów, aby wydawać więcej niż przychodzi, aby żyć ponad stan. Od wieków stało na straży stabilności pieniądza, mimo równie długich a nieudanych prób obejścia uciążliwego cerbera.

Złoto jest [...] niewygodnym świadkiem, którego rosnąca cena obnaża zakusy rządów i ujawnia bezmiar oceanu papieru. W odróżnieniu od papieru i papierowych obietnic, złota nie można dodrukować na zawołanie. Nie można podwoić jego ilości wypuszczając nową serię akcji czy nową emisję obligacji. Jest jego tyle, ile jest – całe złoto na świecie to jedynie sześcian o boku 20 m!

Nietrudno zgadnąć, że w momencie kryzysu wiary w papier cena złota poszybuje do stratosfery.

Cynik9, Złoto (1), http://dwagrosze.blogspot.com/2006/12/zoto-1.html

_______

[Carol Strickland said:] “Good art grabs our attention, then deepens our engagement with multiple layers that expand our knowledge of the world and ourselves, and make us see and feel and think in different ways.”

[Andrew Frost said:] “I have no problem with being asked to put my head in a bin; I just ask that once it is in there I can see or experience something that has the desire and ambition to vault over the everyday into some place new and exciting and really challenge its audience.”

[Roger Kimball said:] “By universalizing the spirit of opposition, the avant-garde’s project has transformed the practice of art into a purely negative enterprise, in which art is either oppositional or it is nothing.”

One of the problems in modern art, Kimball explained, is the excessive faith in the power of human reason and technology that has made it difficult to maintain the traditional vision of beauty as united to being and truth.

[Roger Kimball said:] “Without an allegiance to beauty, art degenerates into a caricature of itself.”

Father John Flynn, LC, Art And Ethics, http://www.zenit.org/article-22842?l=english

_______

Największa [...] [liczba] dobrowolnych agencji [ochrony] powstała i funkcjonowała w latach 1750-1850. Najbardziej znane z nich to tzw. associations for the prosecution of felons. Początkowo organizacje te posiadały bardzo skromne kompetencje, a ich główną funkcją była zbiórka pieniędzy na wzrastające w coraz szybszym tempie ceny procesów sądowych. Jednak z czasem, zakres ich obowiązków i możliwości rósł, obejmując w końcu ubezpieczenia i prewencję. Członkowie (najczęściej w liczbie od 20 do 100; ich lista była zwykle publikowana w miejscowej gazecie) organizacji płacili składki (zwykle roczne), mające pokryć koszty procesów, naprawy szkód wyrządzonych przez poszczególnych członków, odnajdywania skradzionych dóbr, zbierania informacji na temat przestępców i delinquents, organizowania stałych patroli (tzw. watches) oraz wynajmowania tzw. thief-takers, czyli łowców nagród specjalizujących się w łapaniu przestępców (czasem organizacja sama zajmowała się dostarczaniem złoczyńców przed oblicze sprawiedliwości).

Co ciekawe, członkowie uiszczali wpłaty proporcjonalnie do ich możliwości płatniczej, czyli posiadanego majątku.

Bardzo ważny był system nagród oferowanych za udostępnienie informacji o przestępcach. Jak podaje John Cragg, była ustalona skala wynagrodzeń za pomoc w złapaniu złoczyńcy. Przykładowo, The Broseley Association for the Prosecution of Felons w 1837 roku płaciło, już po skazaniu delikwenta przez sąd, pięć gwinei w przypadku popełnienia przez niego następujących przestępstw: włamania, rabunku na drodze publicznej, podpalenia, kradzieży koni i bydła; dwie gwinee, gdy skradzione zostały świnie, drób, siano, słoma; jedna gwinea w przypadku pomocy wykrycia bezprawnego wejścia w posiadanie drewna, ogrodzenia, owoców czy warzyw oraz gdy przestępca celowo uszkodził wóz, pług itd. Organizacje w miejscach publicznych umieszczały plakaty informujące o oferowanych stawkach nagród. Miało to zachęcić miejscową ludność do współpracy. Jednocześnie umożliwiało to konkurencję między poszczególnymi agencjami.

Warto zaznaczyć, że nie wszyscy ludzie byli członkami agencji. David Friedman podaje, że były co najmniej dwie różne grupy, które podjęły taką decyzję. Po jednej stronie znajdowali się zamożni obywatele i duże firmy, dla których ochrona była tak czy inaczej dobrem prywatnym. Na drugą składali się przeważnie ludzie, dla których spodziewane koszty przestępstwa były tak niewielkie, że nie opłacało im się płacić składek czy ponosić kosztów ewentualnego procesu. Grupy te pozostawały jednak poza „systemem” z własnej woli.

Często zdarzało się, że agencje (szczególnie te większe) posiadały statuty. W takim dokumencie znajdowały się zwykle informacje dotyczące wyboru przewodniczącego, honorariów dla sekretarza i skarbnika, formy i miejsca generalnych spotkań czy rocznej opłaty za uczestnictwo – ogólnie, opisana była działalność danej association. Statut regulował także procedurę przyjmowania nowych członków oraz możliwość wystąpienia. Przewidywał również tryb zmiany statutu (zwykle większością głosów na generalnym spotkaniu). Na końcu znajdował się spis członków. Można stwierdzić, iż dokument taki był niezwykle zaawansowanym aktem prawnym: napisany zrozumiałym, a jednocześnie fachowym językiem. Zwięzły, klarowny i przejrzysty jawi się jako wybitne dzieło prywatnej legislacji.

Agencje cieszyły się ogromną popularnością. W latach 1744-1856 powstało ich co najmniej 450 (choć niektórzy twierdzą, iż utworzono nawet 4000). Najpopularniejszą i jednocześnie najlepiej prosperującą była Barnet Association, która stworzyła własne siły policyjne, co pozwoliło jej efektywnie egzekwować prawo. Innymi znanymi nam z nazwy organizacjami są m. in. The Broseley Association for the Prosecution of Felons i Knowle Association. Istnieją przesłanki, by sądzić, iż organizacje te nie tylko proponowały rozsądnie niskie ceny, ale również były efektywne i całkowicie oddane sprawie ścigania przestępstw. Jak podaje David Friedman, w latach 1660-1800 odnotowano czterokrotny spadek morderstw na terenach wiejskich, a na miejskich – dziewięciokrotny.

Krzysztof Śledziński, Ubezpieczenie na ochronę, http://liberalis.pl/2007/11/10/krzysztof-sledzinski-ubezpieczenie-na-ochrone/

_______

On May 29, 2008, Rev. Anthony Rice, S.J.C. and Rev. Bartholomew Juncer, S.J.C. were ordained to the priesthood by His Eminence, Francis Cardinal George, Archbishop of Chicago for the Canons Regular of St. John Cantius.

Two New Priests for the Canons Regular of St. John Cantius, http://www.cantius.org/go/news/detail/two_new_priests_for_the_canons_regular_of_st_john_cantius/

Cytat: Najgroźniejszy przestępca

„Odrzucamy pogląd angielskich snobów, jakoby najniebezpieczniejsi zbrodniarze rekrutowali się spośród ludzi niewykształconych. Pamiętamy o cezarach Rzymu. Pamiętamy o możnych trucicielach, książętach Renesansu. Twierdzimy, że niebezpieczny jest przede wszystkim zbrodniarz wykształcony. Twierdzimy, że teraz najgroźniejszy ze wszystkich przestępców to nowoczesny filozof, nie uznający żadnych praw. W porównaniu z nim włamywacze i bigamiści są w zasadzie moralni i o wiele bliżsi mojemu sercu. Oni bowiem uznają podstawowe ideały ludzkie, tylko szukają ich na błędnej drodze. Złodziej uznaje własność, a jeśli chce rzecz jakąś zagarnąć dla siebie, to po to, by ją jako swoją tym bardziej szanować. Lecz filozof nienawidzi zasady własności, chce zniszczyć nawet pojęcie osobistego mienia. Bigamista uznaje małżeństwo, inaczej nie trudziłby się obrzędowymi formalnościami bigamii. Lecz filozof gardzi małżeństwem jako takim. Mordercy cenią życie: jeśli je odbierają drugiemu, to po to, by swoje własne wzbogacić ofiarą cudzego, mniej – jak im się zdaje – wartościowego. Ale filozof nienawidzi życia w ogóle, zarówno własnego, jak cudzego.”

Gilbert Keith Chesterton, Człowiek, który był Czwartkiem, Warszawa 1995, s. 49


Cytat w języku angielskim:

"We deny the snobbish English assumption that the uneducated are the dangerous criminals. We remember the Roman Emperors. We remember the great poisoning princes of the Renaissance. We say that the dangerous criminal is the educated criminal. We say that the most dangerous criminal now is the entirely lawless modern philosopher. Compared to him, burglars and bigamists are essentially moral men; my heart goes out to them. They accept the essential ideal of man; they merely seek it wrongly. Thieves respect property. They merely wish the property to become their property that they may more perfectly respect it. But philosophers dislike property as property; they wish to destroy the very idea of personal possession. Bigamists respect marriage, or they would not go through the highly ceremonial and even ritualistic formality of bigamy. But philosophers despise marriage as marriage. Murderers respect human life; they merely wish to attain a greater fullness of human life in themselves by the sacrifice of what seems to them to be lesser lives. But philosophers hate life itself, their own as much as other people’s."

Gilbert Keith Chesterton, The Man Who Was Thursday. A Nightmare, Chapter IV: The Tale of a Detective